De bedreiging van Varroosis voor bijenkolonies is aanzienlijk. Het begrijpen en beheren van deze ziekte is zeer noodzakelijk voor elke imker. Kom en verkrijg kennis over Varroosis-ziekten. Je kunt leren hoe je je bijenkorven kunt beschermen en de honingproductie kunt verhogen.
Wat is Varroosis?
Mensen overwegen Varroa destructor als de belangrijkste factor van de Varroosis ziekte.
De vrouwelijke Varroa-mijt is ovaal, bruin, ongeveer 1,17 mm lang en 1,77 mm breed;
De mannelijke is iets kleiner, ovaal, ongeveer 0,88 mm lang en 0,72 mm breed.
De meeste volwassen mijten parasiteren tussen de abdomen segmenten van werkbijen of darren. De mijten zuigen de lichaamsvloeistoffen van volwassen bijen.
Vrouwelijke Varroa-mijten zullen zich in het nest verstoppen om eieren te leggen, waardoor de bijenlarven slecht ontwikkelen. Ze verzwakken de kolonie vanaf de bron. Ze brengen de populaties honingbijen in gevaar.
Je kunt je voorstellen hoe het eruit zou zien als de varroamijt een bijenkolonie ernstig aanvalt. Als je trypofobie hebt, zou je je vies voelen! Je kunt meer dan 20 mijten op een enkele dronepop en tot 12 op een werkbij vinden.
Varroa-mijten zijn vectoren voor schadelijke virussen zoals foulbrood en sporenziekten. Zelfs als we miticiden gebruiken, is het niveau van honingbijvirus blijft op hoge niveaus.
De ziekte brengt de populaties honingbijen in gevaar. De impact reikt verder dan de bijenkorf en heeft indirect invloed op de landbouwproductie.
Geschiedenis en Oorsprong
Ontdekking van Varroa-mijten
Onderzoekers identificeerden de Varroa-mijten voor het eerst in Zuidoost-Azië in het begin van de 20e eeuw. Deze mijten besmetten eerst de Aziatische honingbij, Apis cerana. In de jaren 60 begonnen ze Europese honingbijen te infecteren (Apis mellifera), verspreidt zich snel over de hele wereld. Deze verspreiding was grotendeels te wijten aan de beweging van besmette bijen en bijenhoudersuitrusting.
Impact op de Bijenteeltindustrie
In de vroege stadia van het proberen te beheersen van het mijtenprobleem, gebruikten imkers chemische behandelingen, specifiek Amitraz, een mijticide. Niettemin heeft de wijdverspreide aanwezigheid en overlevingsvermogen van de mijt grote problemen veroorzaakt. Imkers moesten accepteren dat Varroosis een constant probleem was. We konden Varroa-mijten niet gemakkelijk uitroeien.
In de loop der tijd hebben Varroa-mijten de manier waarop we bijen behandelen sterk veranderd. We gebruiken chemicaliën, fokken bijen om weerstand te bieden tegen mijten, en verbeteren hoe we bijenkasten beheren.
Onderzoekers richten zich op het versterken van de natuurlijke verdedigingen van honingbijen door ze selectief te fokken en niet-chemische manieren te vinden om mijten te bestrijden.
Biologie van de Varroa-mijt
Levensgewoonten van de Varroa-mijt:
Varroa-mijten kunnen alleen reproduceren binnen verzegelde broedcellen. Hun ontwikkelingscyclus omvat drie fasen: ei, nimf en volwassen mijt. Varroa-mijten infesteren voornamelijk bijenlichamen en broedcellen.
In het voorjaar, wanneer de bijenkolonie afgedekte broedramen heeft, beginnen de mijten zich voort te planten. Wanneer het aantal broedcellen toeneemt, infesteren meer Varroa-mijten deze. Deze infestatie bereikt zijn hoogtepunt in de zomer.
In de herfst neemt de populatie van de kolonie af en het aantal broedcellen vermindert. Varroa-mijten blijven zich voortplanten, waarbij ze zich richten op het infecteren van een kleiner aantal cellen en volwassen bijen.
In de winter stoppen Varroa-mijten met reproduceren en blijven ze in de volwassen fase. Ze voeden zich met de lichaamsvloeistoffen van bijen en overwinteren met de bijen. Dit toont aan dat Varroa-mijten het bijenvolk het hele jaar door kunnen schaden.
Varroa Mijt Activiteit:
Temperatuur beïnvloedt de activiteit van de Varroa-mijt. In de winter moeten bijen een stabiele temperatuur binnen de bijenkorf handhaven om te overleven. Deze temperatuur voldoet ook aan de overlevingsvereisten van de varroa-mijt, maar niet aan de vereisten voor het leggen van eieren.
Varroamijten worden actief bij temperaturen boven de 18°C. Om normaal te kweken, moet de temperatuur rond de 31°C komen. Varroamijten in de winterbijenkolonie zijn niet in staat om zich voort te planten. Ze kunnen echter nog steeds samenleven met bijen tijdens de winter.
Varroosis Symptomen en Diagnose
Zichtbare Tekenen in Bijenkolonies
Observeer het Hoofd: Gezonde bijen vertonen levendige en natuurlijke hoofdbewegingen. Ze geven ons een schattige indruk. Als de hoofdbewegingen stijf en jeukend lijken, kan dit een teken zijn van een Varroa-mijteninfectie.
Observeer de Vleugels en Poten: Gezonde bijen hebben intacte vleugels, spreiden hun vleugels gemakkelijk en vliegen snel. Als je jonge bijen vindt met beschadigde vleugels die op de grond kruipen en niet kunnen vliegen. Dit is Varroose.
Diagnostische Methoden
Mijt Niveau Evaluatie: De controle op Varroa-mijten moet voldoen aan het principe van "preventiegerichte, geïntegreerde behandeling." Daarom moeten imkers de ernst van de bijenmijtinfestatie bepalen.
Regelmatige monitoring helpt je te beoordelen of je bijenkolonies de drempel voor Varroosebestrijding bereiken. Imkers kunnen verschillende methoden gebruiken om het mijteninfectieniveau te schatten, bijvoorbeeld:
- Suikerrol: Stof monsters bijen met poedersuiker in een Varroa-testpot. Schud de pot zodat de mijten vallen. Dan kunnen we de met suiker bedekte mijten tellen.
- Alcohol Wash: Je hebt ook de tool nodig - Varroa testpot. Neem een aantal monsterbijen en dompel ze onder in alcohol. De Varroa-mijten zinken naar de bodem van de oplossing, dan begint het tellen. Deze eenvoudige detectie is de meest nauwkeurige.
- Plakborden: De Varroa-plank heeft een plakkerige substantie onder een geperforeerde bodem. Geplaatst onder de bijenkorf, vangen deze planken vallende mijten. Deze methode monitort ruwweg de mijteninfectie, omdat het de bijenpopulatie niet in overweging neemt.
Na het voltooien van de Varroa-mijt beoordeling van de bijenkolonies, moet je beheersen wanneer Varroa-mijten te behandelen. Dit stelt je in staat om je kolonie op het optimale moment te redden.
Bedreigingen voor de Gezondheid van Bijen en Kolonies
Fysieke Schade: Varroa-mijten voeden zich voornamelijk door het zuigen van de hemolymfe en lichaamsvloeistoffen van het oppervlak van honingbijen. Ze nemen noodzakelijke voedingsstoffen van de bijen weg. Dit maakt ze zwak, laat ze langzaam groeien en kan zelfs leiden tot een vroege dood.
De honingbijlarven die besmet zijn met mijten kunnen een vertraagde ontwikkeling ervaren, wat resulteert in gewichtsverlies en misvormde vleugels en poten. Ze kunnen ook het vermogen om te vliegen verliezen.
Overdracht van Virussen: Varroa-mijten zijn vectoren voor verschillende schadelijke virussen. Deformeervleugelvirus (DWV) en Acute Bijverlammingsvirus (ABPV) etc. zijn populair. Varroa-besmette kolonies dragen virussen over via hun speeksel.
Deze virussen kunnen het immuunsysteem van bijen verstoren, waardoor ze fysiek zwakker worden. Dit verhoogde risico maakt het gemakkelijker voor hen om secundaire infecties en ziekten op te lopen.
Beheer- en Controlestrategieën
In de bijenteelt, Varroa mijt behandelingen zijn vaak niet enkelvoudig. Behandelingen omvatten doorgaans het afwisselen van meerdere methoden.
Veelvoorkomende AcaricideRegelmatige stoffen zoals amitraz, fluvalinaat, coumaphos, enz. zijn chemische behandelingen.
Organische MijtenbestrijdersMild chemische stoffen zijn onder andere oxaalzuur, mierenzuur, thymol, enz. In de bijenteelt beschouwen we deze producten als organische medicatie.
Voor- en nadelen:
Chemische behandelingen vertonen effectiviteit in het verminderen van het aantal mijten. Niettemin hebben deze behandelingen ook bepaalde nadelen.
Een nadeel is de ontwikkeling van mijtresistentie. Een ander probleem is de potentiële schade aan bijen. Daarnaast is er een risico op vervuiling van bijenproducten.
Organische acaricide is over het algemeen veiliger voor het milieu en bijenproducten. Het aanbrengen van organische behandelingen vereist echter vaak grote doses. Dit betekent meer arbeid en zorgvuldige behandeling. Bovendien zijn ze mogelijk niet zo effectief als synthetische chemicaliën.
Niet-chemische methoden
Mechanische Besturingen: Technieken zoals het verwijderen van darrenbroed (waarbij darrenbroed, dat meer mijten aantrekt, wordt verwijderd en vernietigd). Het gebruik van geperforeerde bodemplaten om vallende mijten te vangen kan helpen de mijtenpopulaties te verminderen.
Biologische Bestrijdingsmiddelen: Het fokken van mijtvrije bijenrassen is de trending onderzoekrichting van de afgelopen jaren. Het gebruik van organismen die Varroa-mijten bestrijden biedt veelbelovende niet-chemische methoden.
Uitdagingen en Toekomstige Richtingen
Weerstand tegen Behandelingen
Ontwikkeling van Acaricide-resistentie: Overmatig gebruik van chemische behandelingen heeft geleid tot resistente mijtenpopulaties. Deze behandelingen worden minder effectief.
Behoefte aan Nieuwe Controlemethoden: Onderzoek naar nieuwe en innovatieve Varroa-beheerstrategieën is een constante behoefte.
Onderzoek en Innovaties
Enkele standpunten zijn gericht op duurzame bijenteelt. De biologische methode van kunstmatige broedonderbreking, in combinatie met behandeling, biedt het hoogste niveau van controle, waardoor de groei van de Varroa-populatie effectief wordt beperkt. Methoden zoals het opsluiten van de koningin, het verwijderen van darrenbroed, totale broedverwijdering en het vangen van raten vallen onder deze aanpak.
Aanvullende Bronnen
Links naar Verdere Lectuur
Wetenschappelijke Artikelen en Studies: Als je het nieuwste onderzoek over Varroa-mijten en controlemethoden wilt, verwijs dan naar [NCBI].
Bijenhouden Forums en Steungroepen: Bronnen voor imkers die advies en gemeenschapssteun zoeken, zoals [BeeSource]
Praktische Gidsen en Tutorials
Video's en Online Cursussen: Visuele en interactieve middelen voor het leren over Varroa-beheer, beschikbaar op [Honey Bee Health Coalition]
